اطلاعات بیشتر ― فارسی

Urticaria معمولاً با جوش‌های برآمده و خارش شدید ظاهر می‌شود. گاهی اوقات با تورم بافت‌های زیرین نیز همراه است. درمان در درجه اول شامل اجتناب از محرک‌های شناسایی‌شده است. داروهای خط اول شامل آنتی‌هیستامین‌های نسل جدید هستند که در صورت نیاز می‌توان دوزهای بالاتر تجویز کرد. داروهای دیگری مانند آنتی‌هیستامین‌های قدیمی، مسدودکننده‌های H2، آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین، آنتی‌هیستامین‌های قوی‌تر و دوره‌های کوتاه کورتیکواستروئید می‌توانند به عنوان حمایت اضافی اضافه شوند. در مواردی که با وجود این اقدامات کهیر ادامه دارد، ممکن است بیماران برای درمان‌های اضافی مانند omalizumab یا cyclosporine به متخصصان ارجاع داده شوند.
Urticaria commonly presents with intensely itchy raised welts. It is sometimes accompanied by swelling of the underlying tissues. Treatment primarily involves avoiding triggers, if known. First-line medication includes newer antihistamines, which can be adjusted to higher doses if needed. Other medications like older antihistamines, H2 blockers, leukotriene receptor antagonists, stronger antihistamines, and short courses of corticosteroids can be added as extra support. In cases where urticaria persists despite these measures, patients might be referred to specialists for additional therapies such as omalizumab or cyclosporine.

این بررسی جدیدترین دستورالعمل‌های درمان کهیر را ارائه می‌دهد و درک جدیدی از علل آن فراهم می‌کند.
This review outlines the latest guidelines for treating urticaria and offers new understandings of its causes.

Second-generation H1-antihistamines (e.g., cetirizine, loratadine, fexofenadine), Omalizumab, Ciclosporin, and short courses only of systemic corticosteroids