اطلاعات بیشتر ― فارسی

Urticaria معمولاً با جوش های برآمده با خارش شدید تظاهر می کند. گاهی اوقات با تورم بافت های زیرین همراه است. درمان در درجه اول شامل اجتناب از محرک ها، در صورت شناخته شدن است. داروهای خط اول شامل آنتی هیستامین های جدیدتر است که در صورت نیاز می توان آنها را با دوزهای بالاتر تنظیم کرد. داروهای دیگری مانند آنتی هیستامین های قدیمی، مسدود کننده های H2، آنتاگونیست های گیرنده لکوترین، آنتی هیستامین های قوی تر، و دوره های کوتاه کورتیکواستروئیدها را می توان به عنوان حمایت اضافی اضافه کرد. در مواردی که با وجود این اقدامات کهیر ادامه دارد، ممکن است بیماران برای درمان های اضافی مانند omalizumab یا cyclosporine به متخصصین ارجاع داده شوند.
Urticaria commonly presents with intensely itchy raised welts. It is sometimes accompanied by swelling of the underlying tissues. Treatment primarily involves avoiding triggers, if known. First-line medication includes newer antihistamines, which can be adjusted to higher doses if needed. Other medications like older antihistamines, H2 blockers, leukotriene receptor antagonists, stronger antihistamines, and short courses of corticosteroids can be added as extra support. In cases where urticaria persists despite these measures, patients might be referred to specialists for additional therapies such as omalizumab or cyclosporine.

این بررسی جدیدترین دستورالعمل‌ها را برای درمان کهیر ارائه می‌کند و درک جدیدی از علل آن ارائه می‌دهد.
This review outlines the latest guidelines for treating urticaria and offers new understandings of its causes.

Second-generation H1-antihistamines (e.g., cetirizine, loratadine, fexofenadine), Omalizumab, Ciclosporin, and short courses only of systemic corticosteroids